Makroelementami nazywamy składniki mineralne, których zapotrzebowanie wynosi ponad 100mg na dzień. Należą do nich: wapń, fosfor, magnez, sód, potas, chlor i siarka. Poniżesz znajdziesz działanie podanych makroelementów oraz skutki ich nadmiaru lub niedoboru.
Wapń - pełni funkcję budulcową (wchodzi w skład kości i zębów), występuje w tkankach i płynach ustrojowych (odpowiada za przewodzenie sygnałów w komórkach nerwowych, skurcze mięśni, w tym serca, uczestniczy w krzepnięciu krwi itp.) Najlepszym źródłem wapnia jest mleko i produkty mleczne.
- niedobór – tężyczka, bóle i skurcze mięśni, krzywica u dzieci, złamania kości, osteomalacja u dorosłych (demineralizacja, prowadząca do rozmiękania i deformacji kości), osteoporoza
- nadmiar – trudności z koncentracją, depresja, zmniejszenie napięcia mięśniowego, bóle kostne, nudności, wymioty, zaparcia, wrzody żołądka i dwunastnicy, zapalenie trzustki, kamica nerkowa, niewydolność nerek, nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, spadek siły mięśniowej
Fosfor - znajduje się w szkielecie i zębach, a także w tkankach miękkich i płynach ustrojowych. Bierze udział w procesach metabolicznych. Produkty zawierające fosfor to np. produkty zbożowe, mleczne, mięso, ryby.
- niedobór – krzywica, ryzyko wystąpienia ropowicy
Magnez - występuje w kościach, komórkach tkanek miękkich (mięśniach), płynach pozakomórkowych. Bierze udział w aktywacji enzymów, przewodnictwie nerwowym, kurczliwości mięśni, w syntezie kwasów nukleinowych i białek, zapobiega miażdżycy. Produkty bogate w magnez to zboża, mleko i jego przetwory, ziemniaki. Artykuł powstał we współpracy z portalem branżowym https://www.wirtusplus.pl/
- niedobór – nadpobudliwość układu nerwowego, reakcje stresowe organizmu, arytmia serca, skurcze mięśni
- nadmiar – hipermagnezemia występująca w niewydolności nerek, a także u osób stosujących preparaty magnezowe jest przyczyną zaburzeń przewodnictwa nerwowo – mięśniowego, przejawiających się porażeniem mięśni szkieletowych i mięśnia sercowego.
Sód - jest najważniejszym kationem płynu pozakomórkowego. Zmiany stężenia sodu wpływają na zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej.
- niedobór – bóle głowy, nudności, brak łaknienia, zaburzenia orientacji, drgawki, śpiączka
- nadmiar – nerwowość, przyspieszone oddychanie, gorączka
Potas - dominujący kation wewnątrzkomórkowy.
- Niedobór – występuje w przypadku anoreksji i częstego stosowania środków moczopędnych i przeczyszczających. Powoduje: upośledzone funkcje ośrodkowego układu nerwowego, zwiotczenie mięśni szkieletowych, zaburzenia rytmu serca.
- Nadmiar – najczęściej jest spowodowany upośledzeniem wydalania potasu przez nerki. Objawia się: zwolnieniem akcji serca, apatią, mrowieniem kończyn i ust
Chlor - główny anion przestrzeni komórkowych. Bierze udział w regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej, utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową tkanek, bierze udział w przewodnictwie elektrycznym mięśni i nerwów. Występuje w soku żołądkowym.
- Niedobór – wypadanie włosów i zębów
- Nadmiar – nadciśnienie tętnicze, rak żołądka
Siarka - wchodzi w skład niektórych aminokwasów i stabilizuje cząsteczki białek. Jest niezbędna do wytwarzania mukopolisacharydów (związków istotnych dla integracji tkanki łącznej, zwłaszcza w fazie wzrostu lub leczenia jej uszkodzeń).
